Puna sa Death Proof ni Quentin Tarantino

Teri  Malicot

Sadistic nga siguro dahil tuwang tuwa ako sa Death Proof ni Quentin Tarantino. Isang maniac ang sumasadista ng mga sexy at magagandang babae gamit ang kotse niya. Pinapatakbo niya ng mabilis ang sasakyan habang ang nasa passenger seat ay walang seatbelt. Sa bandang huli, nakahanap siya ng katapat.

Characters

Transition ng main characters. Aakalain na ang pinakitang bida noon una ay sila rin ang kakalaban sa kontrabida sa huli.

Ini expect kong makaka survive ang ilan characters matapos ang car crash. Ang dapat na survivors ay siyang maghihiganti. Tipikal na magpapa plastic surgery or magpapagaling ng ilan buwan o taon upang e regain ang dangal at pisikal na lakas. Binuwag ng Death Proof ang kumbensyunal na paghihiganti ng bida laban sa kontrabida. Sa kalagitnaan ng pelikula, sumulpot ang ikalawang grupo ng babae na siyang maghihiganti sa psychopath stuntman na si Mike na ginampanan ni Kurt Russell.

Magaganda ang unang grupo na binubuo ng tatlong modelong kababaihan na main characters sa unang yugto ng pelikula. Ang ikalawang grupo ng kababaihan naman bagamat hindi man kalevel ng ganda ng nauna, nasa role nila ang matapang. Silang pangalawang grupo ng kababaihan ang tatatak sa isipan ng viewers bilang sila ang nag take revenge para sa unang grupo ng kababaihan though walang kaugnayan ang naunang grupo sa pangalawang grupo. 

Sadyang mahahaba ang script ng characters. Boring na nga sa sobrang haba. Unlike sa pelikulang Kill Bill, mahahaba man ang linya ng characters, hindi ito naging boring, may pihit agad ng maaksyong eksena.

Music

Lagi kong nagugustuhan ang mga soundtrack sa mga pelikula ni Quentin. Tumutugma ang music sa kwento ng pelikula, sa ending nito o sa bawat eksena, nagre raise ito ng paniniwala sa viewers na lalo silang nagiging attach sa pelikula.

Non-original music ang karamihan na OST ng Death Proof, ang Chick Habit ng April March na pinatugtog matapos upakan ng pangalawang grupo ng kababaihan si Mike ay naghahayag ng tagumpay laban kay Mike at sa pinaramdam niyang nerbyos at takot sa bingit ng kamatayan.

Scenes

Tawang-tawa ako sa eksena na humihingi ng tawad si Mike sa ikalawang grupo ng kababaihan habang sila ay nasa kalsada't kapwa binabangga ang kotse ng bawat isa. Ginagaya nila ang pagmamakaawa ni Mike na parang bang lalong inaasar. Kuhang-kuha ng scriptwriter ang karaniwang kaganapan tulad halimbawa sa isang batang nagmamaakawa ng pang-unawa. Kakatwa lang na isang maniac character na pumatay ng mga babae na walang kalaban-laban, humihingi si Mike ng kapatawaran. Twist of fate ika nga. Wala sa hinagap niya na makakaganti sila.

Kritik

Ang pagkatuwa ko sa pelikula ito at sa ginampanan ng role ng kababaihan ay pangunahin dahilang ng pagkri kritik ko sa pelikula. Mas pagtutuunan ko ng pansin dito ang ginampanan na character ng kababaihan at ang paglaban nila sa machismong aktitud na ginampanan ng antagonist na siya rin repleksyon ng machismong kultura ng kalalakihan.

Hindi nalalayo sa reyalidad ang ilan eksena sa Death Proof tulad na lang halimbawa na nakahanap ng katapat si Mike sa katauhan ng pangalawang grupo ng kababaihan. Sa uri ng lipunan ng bansa na ‘class structured’, conscious or unconsciously, posibleng maapakan ng upper class ang lower class, tunggalian sa pampulitika at pang ekonomiyang kapangyarihan. Sa lagay ng pelikula, pagpapakita na ang babae bilang materyal na bagay ng mga kalalakihan, ang pag-sasayaw sa harap ng lalaki na madalas din makikita sa ilan pang pelikula ni Tarantino,ang pagsusuot ng maiiksing damit, ang pagbagsak at pagwawagi ng kababaihan ay kung ano ang pagtanaw niya sa mga kababaihan bilang siya na scriptwriter din ng nasabing pelikula.

Napaglalaro ni Tarantino ang characters sa mga pelikula niya. Nagagamit sa iba’t-ibang paraan ang kalakasan at kahinaan na natural na katangian ng tao tungo sa mga posibilidad na ikaaangat o ikalulugmok nito.

Hindi nga ba’t sa atin lipunan, sa kalakhan persepsyon na uugat pa rin sa misedukasyon, tinatanaw lang ang babae bilang isang materyal? Kungdi man pamparausan ay nalilimitahan lang sa gawain pambahay? Isama pa rito ang tumaas na rate pinagsasamantalahan kababaihan.

Nagpakita ang Death Proof ng paglaban sa katauhan ng kababaihan na kapag nadehado o nasaktan mag-uudyok ito ng pagganti higit pa nga sa naipadamang represyon sa kanila.

Lumilikha ang lipunan ng maraming uri ng sakit gayon man ang mga constituents na nakapaloob rito ay apektado. Hindi imposibleng makalikha ng maniac ang lipunan ganoon naglilikha ito ng demands na labis sa kakayahan ng indibiduwal sa kanyang natural na paligid. Psychological sickness tulad ng nababaliw, nauulirat, nagpapakamatay, behavioral disorders tulad dermatillomania ang pinakamadaling solusyon upang makatakas sa reyalidad. Coping mechanism na nila ang ganitong uri ng sakit bilang end means ng kanilang paghihirap at makasabay sa agos ng mundo.

Sa kabuuan aspekto, isa pa rin itong mainstream na pelikula na ang pinatatampukan lamang ay makadulot ng entertainment sa mga manonood. Matapos ang pelikula, walang pagklaripikasyon  ng conflict o enlightenment sa parte ng manonood .

                                           https://www.youtube.com/watch?v=btjQ0Ty6o2M

Its SHOWTIME: Palabas na nilalako ang pangit

Teri Malicot

Pangit ka.

Masakit nga naman pagsabihan ka nito. Parang outcast ang matawag na pangit. Not qualified sa ruling class constructed idea of beauty. Nagtatakda nga ito ng boundaries. Klasipikasyon ng maganda ang mayaman at panget ang mahirap.

Naglipana ang iba't-ibang klase ng ganda. Mangyaring sa bansa natin, nakahalaw ang ganda sa mukha ng kolonyal na bansang sumakop sa atin. Sa iba't-ibang rehiyon, iba't-iba ang ganda. Sumisikat ang Kpop. Westernized ang pagtanaw natin ng 'beautiful'. Sumasabay sa trend ang kabataan. Nakakadama ng sense of belonginess ang sumusunod sa uso. Kakatwang nagpupumilit magmukhang Kpop, ang ganitong itsura ay nababagay lang din sa bansang pinagmulan nito.

Si Rene Requestas nakapareha sa pelikula niya ang naggagandahan leading lady. Naalala ko pa si Andrew E, noon 19's na halos lahat na yata ng naggagandahan babaeng artista noon panahon na iyon nakatambal na niya sa pelikula. Ang panget na artista ngayon, ipina partner na rin sa panget or mas panget sa kanya. Worst, nanalo hindi dahil magaling kungdi dahil sa itsura.

Ang mga katutubo, wala silang konsepto ng maganda at pangit. Produksyon pangkomunal ang pinag gugulan nila ng panahon. Pangangailangan ng komunidad ang inuuna.

Sa hirap ng buhay, uunahin ng tao bumili ng pagkain na siyang magiging pangreserbang lakas upang maghanapbuhay uli kinabukasan. Pero kung kinakain ka ng sitwasyon na walang wala kang pambili ng sabon, shampoo at toothpaste, uunahin mo nang problemahin kung paano ka makakaahon kinabukasan sa kumunoy ng matinding kagutuman at kahirapan.

 Matindi ang krisis ng edukasyon sa bansa,  ang dominanteng midya ang pangunahing pinagkukuwanan ng impormasyon. Kung kahunghangan ang binabalita, mababaw at walang saysay, maglilikha ito ng audience na pasibo na hindi matutuhan kumukwestyon, maging kritikal, at salungatin ang mali.

Nakakadismaya lang binabastos ang masa sa Showtime. Sentro ng katatawanan ang bata, matanda, tomboy at bakla pati kung ano man ang makitang diperensiya sa kanila.

Marahil nadala ni Vice Ganda ang kultura sa comedy bar sa National TV. Bumenta nga ito kung tutuusin. Sa break na binigay sa kanya ng ABS-CBN, tatanawin nga naman niya itong utang na loob. Susundin kung anuman ang pinaguutos ng amo niya. Kailangan kumita ang istasyon sa higpit ng kumpetisyon na imintina ang istado nila sa bansa. Para makakuha ng maraming advertisement na siyang pagkukuwanan ng pampasahod sa mga artista na siya naman magpapaalipin sa hindi makataong paggampan ng trabaho.

Lumalala nga ang komersalisasyon ng dominanteng midya. Lahat ng pakulo gagawin. Kahit nakakawalang dangal. At ang subject ay personal na buhay ng contestant. Hindi ito nakakapagturo sa audience ng kabutihan o mag establish ito ng constructive criticism bagkus malabnaw na kaalaman ang maa-absord nila.

H'wag nang pagtakhan na hindi matapos-tapos ang pambu bully maging sa institusyon na edukado ang mga tao kung ganitong uri nga naman ng palabas ang nagdodomina sa bansa.

Marami nang umaangal sa pakikitungo ni Vice Ganda sa masa. Kapag may umaangal, may mali.  Mayroon tayong persepsyon ng moralidad. Ang moralidad ay pagrespekto sa kapwa natin. Rerehistrong tama ang maling aktitud dahil tinatawanan.

Imbes na maging katanggap-tanggap sa lipunan ang kakulangan ng isa,  masusuya ka sa sarili, na ang pangit o kakaiba (tulad ng bakla at tomboy) ay dapat lang laitin. Nawawalan ng self-acceptance ang sinuman kinukutya. Kamumuhian ang  sarili at ang pinagmulan. Magpupumilit magmukhang kaaya-aya sa pamantayan ng makaisang panig na pamantayan ng kagandahan.

Kung ganito ang siste ng dominanteng midya na nagpapalabas ng nakadidismoralisang  palabas tulad ng its Showtime, kawawa ang masa. Api na nga sa abang kalagayan, wala pang puwang na natanggapin ng lipunan.

SA KONGRESO

Ikalimang Kataksilan

Teri  Malicot

Historikal ang halik ni Hudas kay Hesukristo. Simbolo ng kataksilan. Isa itong pamamaraan ni Hudas upang mahinuha ng mga Romano ang itsura ng anak ng D'yos gayon madali nila siyang madakpan. Pinako sa krus, namatay, resureksyon-namatay at muling nabuhay. 

Kung hindi ito ginawa ni Hudas, hindi raw maililigtas ang sangkatauhan sa kasalanan nito. 

SONA ni Noynoy. Inaantabayanan iyan ng buong bansa. Pag-uulat ng Pangulo ng pinagyayabang achievements ng kanyang administrasyon. Anticipating and sensational. Sinabi kong 'pinagyayabang' dahil kung tutuusin nandyan pa rin ang mukha ng kahirapan. Lumalala ang sinasabi niyang 'sinalong problema' mula sa naunang administrasyon. Dinagdagan niya ang sakit ng lipunan. Pinatapak niya sa dayuhan ang dangal ng bansa sa katauhan ng busabos na Imperyalistang Amerika. Katunayan iyan ng magpauto siya kay Obama at sumailalim sa EDCA, at pagtangging kampihan ang kababayan natin pinaglaban ang karapatan ng Pilipinas sa Sabah. 

Dinadaan sa rhetorical para mapagtibay ang kasinungalingan. Tipong nagmamakaawa para makuha ang simpatya. Emosyon ang dinadagit, lalakipan ng gawa-gawang datos para magmukhang totoo. Taktika ng desperadong Pangulong parang batang nagmamakaawang h'wag paluin ng mas nakatatanda sa kanya. 

H'wag nang sabihin na hindi sapat ang apat na taon para baguhin ang sistema. Paano niya mababago ang sistema kung lalo pa nga niyang pinabubulok ito. Pagpapatupad ng DAP na pinagmukhang legal na porma ng korupsyon. Ginamit ang DAP sa panunuhol. Hudikatura na ang nagdeklara na 'unconstitutional' ang DAP over sa Ehekutibong na mayroon lamang kapangyarihan magpatupad ng batas. Pangulong umaastang batas. Repleksyon ng ugaling Spoiled Brat. 

Demanding ang pagbabago. Kahit gasgas na, persuasive ang dating nito. Epektibong panghikayat dahil mayroon glimpse ng pag-asa mapaiba-iba man ng mukha ang nagsasabi. Bagong mukha bagong pag-asa. Dismayado ang papangakuan mo ng pagbabago kung pakitang-tao lamang ito at hindi nadama ng repress na sector ng lipunan na siyang tunay na nakakaranas ng iba’t-ibang porma ng hirap, malamang sa malamang mamuo ang pagtutol sa panig nila. Sa pagre report ni Pangulong Noynoy ng mga pagbabago sa ilalim ng administrasyon niya, tila baga walang nahinuha ang tagapakinig niya sa mga naunang usapin panglipunan na taliwas na pinagmamalaki niya sa SONA. 

Matutumbok na pangloloko ang SONA. SONAng maituturing halik ni Hudas – kataksilan sa Pilipino.

http://www.goodfilipino.com/2014/07/reaction-paper-guide-for-SONA-2014.html