ramdom tots

tinitinghala ang kalangitan mula sa kalupaan ng Mindanao.

ilan beses ko na rin naikot ang downtown, nagpasikot-sikot, nagbakasaling maisakatuparan ang layunin. wala akong alam sa kanila at kung bakit sila naririto. pero tulad nila, humihinga rin ako sa maraming dahilan. kumikilos para sa sariling laban. parang sa lumang pelikula ko lang naririnig ang busina ng multicab. natatakot akong ibagsak ang side door, sa kalumaan parang matatanggal. mukhang kakabiyahe lang ni kuya. pero napansin kong tagaktak na ang pawis niya.

nakita ko na ang mukha ni ate na nagtitinda ng gamot na pampalaglag sa quiapo sa mukha ng tinderang may bangketa ng tinging yosi. paikot-ikot ang mobile ng pulis. ilan beses kaya siyang hinuli?

kahit saan lupalop pa tumungtong, wala pa rin kaayusan. paano kaya nakikita ng malaking estatwa ng agila sa rizal park ang nasa paligid niya.

Buti pa ang mga ibon, nakakatapak sa lupa.

tumutusok sa balat ko ang init ng araw, mukhang hindi matitibag ang munisipyo ng davao. Noon nakaraan linggo pa mahaba ang pila ng kumukuha ng permit.

tuminghala ako sa langit, nakakabulag ang sinag ng araw.

napayuko ako, basag pala ang lupang inaapakan ko.

Mindanao, hahanapin namin ang katarungan.